Φυσικοθεραπεία σημαίνει ενεργητική αποκατάσταση!

Αποτελεί πολύ συχνό φαινόμενο κάποιος άνθρωπος να πονέσει και να ζητήσει τη βοήθεια ενός φυσικοθεραπευτή. Ο φυσικοθεραπευτής είτε χρησιμοποιώντας τα χέρια του είτε φυσικοθεραπευτικά μηχανήματα θα προσπαθήσει να μειώσει τα επίπεδα πόνου αυτού του ασθενή. Εν τέλει κατά πάσα πιθανότητα θα το κατορθώσει και ο ασθενής "απελευθερωμένος" πια από τον πόνο που τον ταλαιπωρούσε συνεχίζει τη ζωή του. Είναι όμως έτσι;

Η φυσικοθεραπεία δεν είναι μόνο μάλαξη-χειρισμοί-μηχανήματα

Η φυσικοθεραπεία διαθέτει πάρα πολλά μέσα στη διάθεση της με σκοπό την αποκατάσταση ενός ασθενή. Επιπλέον η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας έχει εξοπλίσει πλέον την επιστήμη μας με πολύ αποτελεσματικά εργαλεία. Όλα αυτά βοηθούν πολύ τον ασθενή στην πορεία του προς την αποκατάσταση.

Σε αυτό το σημείο, όμως, δημιουργείται ένα μεγάλο κενό. Γνωρίζουμε πως πολλοί τραυματισμοί αλλά και γενικά μυοσκελετικά προβλήματα αποτελούν αποτέλεσμα κόπωσης, υπερφόρτωσης και υπέρχρησης. Πιο σωστά πρέπει να πούμε πως πολλά προβλήματα οφείλονται στο χαλασμένο ισοζύγιο δύναμης/αντοχής/ικανότητας των ιστών - καθημερινά φορτία. Όταν τα φορτία ξεπερνούν τις δυνατότητες των ιστών που φορτίζουν είναι λογικό πως θα προκαλέσουν κάποιου είδους πρόβλημα. Επομένως γεννάται το εξής ερώτημα. Γίνεται με τον προαναφερθέντα τρόπο να αποκατασταθεί αυτό το "απορρυθμισμένο" ισοζύγιο; Μπορεί ο φυσικοθεραπευτής με χειρισμούς και με τη χρήση μηχανημάτων, ακόμα και τελευταίας τεχνολογίας, να βοηθήσει τον ασθενή του να αποκαταστήσει το ισοζύγιο δύναμης-φορτίων;

Ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου είναι να μας δώσει να καταλάβουμε πως φυσικοθεραπεία δεν είναι απλά μάλαξη-χειρισμοί-χρήση ειδικών μηχανημάτων. Έχει σαν κύριο στόχο της την λειτουργική αποκατάσταση, δηλαδή την επιστροφή του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από ειδικά - εξατομικευμένα ασκησιολόγια και παρεμβάσεις. Ο φυσικοθεραπευτής πρέπει να αντιλαμβάνεται ποιες δομές εμπλέκονται στο πρόβλημα του ασθενούς, να τις αξιολογεί και έπειτα να τις "βοηθήσει" να επανακτήσουν την δυνατότητα να εκτελούν το ρόλο τους στις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενή. Οι ασκήσεις αυτές είναι ποικίλες ανάλογα με το έλλειμμα που έχει διαπιστωθεί πως υπάρχει. Υπάρχουν ασκήσεις ελαστικότητας, ενδυνάμωσης, αντοχής, ιδιοδεκτικότητας και ισορροπίας. Είναι μάλιστα ύψιστης σημασίας η εφαρμογή φορτίων και ασκήσεων βάση της αρχής της προοδευτικότητας. Επομένως οι ασκήσεις δεν μπορούν να δίνονται τυχαία και επιπόλαια. Χρειάζονται ειδικό πλάνο!

Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε σαν επίλογο είναι πως δεν γίνεται παθητικού τύπου θεραπείες να επιτρέψουμε σε μια ενεργητική ζωή.