Αστάθεια Ώμου.

Η αστάθεια ώμου αναφέρεται στην κατάσταση κατά την οποία τα παθητικά και ενεργητικά στοιχεία σταθεροποίησης της άρθρωσης του ώμου δεν επαρκούν με αποτέλεσμα ο η κεφαλή του βραχιονίου είτε να υπεξαρθρώνεται (μερική παρεκτόπιση) είτε να εξαρθρώνεται (εξάρθρημα). Με πιο απλά λόγια η κεφαλή του βραχιονίου "βγαίνει από τη θέση της". Άτομα που έχουν υποστεί κάποιο υπεξάρθρημα ή εξάρθρημα ώμου είναι πολύ πιθανό να παρουσιάζουν φόβο επανάληψης του κατά την κίνηση αλλά και μειωμένη εμπιστοσύνη στην ικανότητα σταθεροποίησης του ώμου σε διάφορες κινήσεις. Κάποιοι ακόμα μετά από 1 ή 2 εξαρθρήματα παρουσιάζουν το παθολογικό σημείο να "βγάζουν και να επανατοποθετούν" το βραχίονα. Αυτό σε γενικά ονομάζεται αστάθεια του Ώμου και όπως καταλαβαίνουμε έχει πολλά στάδια και κατηγοριοποιήσεις που σε κάθε περίπτωση πάντως πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Ένα υπεξάρθρημα ή εξάρθρημα έχει την εξής συμπτωματολογία: - Αδυναμία παθητικής & ενεργητικής κίνησης. - Έντονος πόνος. - Οίδημα. - Πιθανές συνοδές κακώσεις.

Αντιμετώπιση: Αρχικά πραγματοποιείται ανάταξη από ιατρό και ξεκινά μια περίοδος προστασίας. Μετά την ανάταξη ξεκινά το πρόγραμμα αποκατάστασης από το φυσικοθεραπευτή το οποίο χωρίζεται σε διάφορα στάδια ανάλογα με την φάση επούλωσης των ιστών. Οι γενικοί στόχοι της αποκατάστασης είναι οι εξής: - Επανάκτηση της πλήρους κινητικότητας του ώμου. - Ενδυνάμωση και αύξηση της αντοχής των μυών του ώμου. - Πλήρης λειτουργική αποκατάσταση στις προ τραύματος δραστηριότητες (άθλημα/εργασία). - Βελτίωση της ιδιοδεκτικότητας με στόχο την αποφυγή επανάληψης ενός τέτοιου επεισοδίου.